Suczawa

Po godzinie jazdy od granicy docieramy w samo centrum Suczawy. O mieście nie wiemy nic, poza tym, że znajduje się tu Dom Polski (wskazywał na to przewodnik Pascala: Rumunia i Mołdowa, 2008), który postanawiamy nawiedzić w związku z przypadającym właśnie Dniem Polonii i Polaków za granicą. Nim tam trafiamy, widzimy jak na głównym deptaku miasta formuje się marsz „pomarańczowych”. Okazuje się, że to Partia Liberalno-Demokratyczna promuje swoich kandydatów w nadchodzących wyborach. Pasza z Griszą udają się do partyjnego HQ celem zapewnienia o poparciu braci Polaków dla postulatów PLD, wracają z chusto-szalikami (na marginesie, kampania wre, a wybory dopiero w listopadzie).
Z pomocą przewodnika i sił miejscowych odnajdujemy Dom Polski (trzeba dojść do McDonalda i iść w kierunku kościoła św. Jerzego). Budynek z zewnątrz prezentuje się okazale, w środku okazuje się, że to tylko kilka gabinetów na II piętrze. Spotykamy panią Stanisławę Jakimowską, prezes honorową, i pana Kazimierza Longera, wiceprezesa Związku Polaków w Rumunii. Dyskutujemy o Polsce i Rumunii, Polakach na Bukowinie, Suczawie. Wymieniamy złotówki na leje i dziękujemy za wskazówki. Teraz naszym celem jest któryś z słynnych bukowińskich monastyrów. Nim dobijamy dworca, od ukraińskich cwaniur wymieniamy hrywny na dolary (pamiętać należy, że Pasza w Lwowie z wymianą hrywien przesadził), mimo, że z Suczawy na Ukrainę jest ledwie 40km, prowadzeniem handlu hrywną nikt w kantorach nie jest zainteresowany. Dolar dołuje jak w całym świecie, lepiej trzyma się euro. Na dworcu decydujemy się na zdobywanie monastyru Voronet, dlatego interesują nas autobusy w kierunku na Gura Humorului. Ten miał się pojawić dopiero za godzinę, czas ten pożytkujemy na śniadanie (była może 13-14).

Komentarze (0)