Budapeszt

Dzięki stronie hospitalityclub.org nocujemy dziś u Anny, metrem (niebieska linia; 270 huf) podjeżdżamy na stację plac Kalwina (Kálvin tér) w sercu wielkomiejskiej zabudowy Pesztu. Telefon naszej pani gospodarz milczy, więc korzystamy z promocji happy hour w jednej z knajp; dlaczego tylko nie ma nic węgierskiego? Ok. 18-19 odzywa się już Anna, okazuje, że ucięła sobie popołudniową drzemkę. Wita nas w patio kamienicy, z lekka skacowana, musiało się poprzedniego wieczora nieźle dziać. Anna to dusza artystyczna, więc z smakiem artysty urządzone jest jej M. By lepiej się poznać, uderzamy do sklepu obok po butelkę węgierskiego wina (nie pamiętam nazwy, ale nic specjalnego). Jako że jesteśmy prędzej niż planowaliśmy, mamy czas na spacer miastem. Niedaleko naszej miejscówki zaczyna się słynna (przez to droga) Váci utca. Budapeszt jak zwykle zawalony turystami, obok angielskiego słychać włoski i… polski (w niedzielę na Hungaroringu startuje Kubica). Mostem Wolności (Szabadság hid) przechodzimy na Budę – wspinamy się na Cytadelę. Widok z góry – ładny, ale nie poraża; widoki jak z powrotem znaleźć się na dole – zamazane. Błądzimy alejkami prowadzącymi w dół i rzeczywiście znajdujemy się na dole, tyle tylko, że… z drugiej strony wzgórza. Chwilę trwa rekalkulacja mapy (dobra rada: nie iść schodami ulicą Citadela) i docieramy pod nabrzeże Dunaju. Jakoś już nie mamy ochoty szturmować Zamku Królewskiego. Wystarczy, że przejdziemy się precyzyjnie oświetlonym Mostem Łańcuchowym (Széchenyi lánchíd), potem jeszcze spacer pośród kamienic Pesztu i meldujemy się u Anny. Tej, rzecz jasna, już nie ma – imprezuje, nam to jakoś dziś nie w smak, trzeba jechać dalej. Dzień bardzo udany.

Komentarze (0)