dzień 2

Usnąłem momentalnie, obudziłem się o 5:20. Budzik miał dopiero zadzwonić za 1,5h. Za oknem jeszcze ciemno. Rozjaśnia się, gdy po 7:00 opuszczamy hostel. Ulice puste. Metrem na dworzec S.Apolonia. Dla bezpieczeństwa kupiłem bilety na 8:00, ale gdy przyjechaliśmy, nie odjechał jeszcze IC o 7:30. Nasz pociąg przypomina czeskie pendolino. Wygodny, szybki. Podziwianie krajobrazów utrudniała prędkość do 213 km/h. Trasę 312km pokonaliśmy w 3h, a to oznaczało spóźnienie, za które bardzo przepraszano.

W Porto na kolejowym bilecie jedziemy na stację Sao Bento. Ładna, podobnie jak we Władywostoku ściągają na nią wycieczki. Niedaleko już katedra. Pierwsza pieczątka i pierwsze zdjęcia ze strzałkami wskazującymi którędy do Santiago.

My skracamy trochę trasę i metrem jedziemy do Povoa de Varzim. Ładne miasteczko. Wieje od morza, przepakowywanie i można ogłosić faktyczny początek marszu. Informacja turystyczna zrobiła sobie akurat przerwę na lunch, ale właściwą drogę pomógł nam odnaleźć pielgrzym z Niemiec. Potłumaczył co i jak, wręczył mapkę (szliśmy poza szlakiem). Nie wiem skąd się on tam znalazł, ale przybył dla nas punktualnie na czas.

Z mapą w ręce łatwiej. Idziemy w miarę główną drogą o w miarę podrzędnym ruchu. Nie przeszkadza wąskie pobocze. Ciepło, ale nie upalnie, wiaterek. Zadbane domki, przyjemne dla oka wioski. W butach dość wygodnie, tempo spokojne. Druga część trasy w lesie, cały czas po asfalcie. Dla ojca z każdym kilometrem gorzej.

O 18:00 docieramy do albergue w Rates. Procedura: wpis, wybór łóżka, pieczątka w sklepiku obok, prysznic. Na szczęście ostał się dla nas piętrus. Ojciec zbyt padnięty, żeby jeść w wiosce. Mi starczyła herbata. Zostawiłem z dedykacją dla kolejnego pielgrzyma książkę Coehlo, może on/ona bardziej zrozumie. Do późna w salonie nocne pielgrzymów rozmowy.

Komentarze (0)